Επιστολή της Βουλευτού Καστοριάς κ. Μαρίας Αντωνίου προς τον Υφυπουργό Οικονομικών κ. Γεώργιο Μαυραγάνη για το θέμα της απομάκρυνσης των αμιαντοπλακών από τη στέγη των Αποθηκών του Τελωνείου Καστοριάς.

                                                      

 ΠΡΟΣ: Τον  κ.  Μαυραγάνη  Γεώργιο,

            Υφυπουργό  Οικονομικών.

          ΚΟΙΝ: 1) Τον κ. Σιώμο Κωνσταντίνο,            

           Διευθυντή του Τελωνείου Καστοριάς.

           2) Τον κ. Γκρίζη  Νικόλαο, Πρόεδρο                  
           της Τοπικής Κοινότητας Δισπηλιού.

            3) Τον  κ.  Τοψή  Αλέξανδρο,

             Εκπρόσωπο  των  Ενεργών  Πολιτών

             Καστοριάς.

   Αγαπητέ  κ.  Υφυπουργέ,

   Μετά  από  συναντήσεις  που  πραγματοποίησα  με  τον  κ.  Γκρίζη Νικόλαο,  Πρόεδρο  της  Τοπικής  Κοινότητας  Δισπηλιού  του   Δήμου  Καστοριάς και  με  τον  κ.  Τοψή  Αλέξανδρο,
εκπρόσωπο  των  Ενεργών  Πολιτών  Καστοριάς υπήρξα  δέκτης  των εντονότατων αντιδράσεων  που έχουν προκληθεί από τους κατοίκους  του Δισπηλιού λόγω της πολυετούς ύπαρξης  αμιαντοπλακών  (1.500 τ.μ.)  στη  στέγη  των Αποθηκών του Τελωνείου Καστοριάς που έχει την έδρα του στο  Δισπηλιό, καθώς  αποτελεί  σοβαρότατη πηγή  ρύπανσης   του  ατμοσφαιρικού αέρα  και  κατά  συνέπεια  κίνδυνο  για  τη  Δημόσια  Υγεία.

  Ύστερα   από  ενέργειες  του Τελωνείου  υπήρξε μελέτη  ύψους  32.000€  με το οποίο προβλέπεται η απομάκρυνση των πλακών αμιάντου από ειδικά εκπαιδευμένο συνεργείο, χωρίς όμως να υπάρχει ανάλογη πρόβλεψη από την Αρμόδια  Διεύθυνση  του  Υπουργείου  Οικονομικών με  την  οποία  θα πραγματοποιηθεί η εκ νέου κατασκευή  της στέγης.

   Όπως  καταλαβαίνετε η μη πρόβλεψη ανάλογης  μελέτης  για την επανακατασκευή  της   στέγης  καθιστά  ουσιαστικά  «άκυρη»  και  τη  μελέτη  της απομάκρυνσης  των   πλακών  αμιάντου  γεγονός   το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί  και  ως  οξύμωρο.

   Παρακαλούμε  όπως  μεριμνήσετε  για  την  έγκριση  της μελέτης  προκειμένου να επανακαλυφθεί  η στέγη του τελωνείου καθώς  πρόκειται  για  ένα  θέμα  που χρήζει  άμεσης αντιμετώπισης.

                                                                    

                                                                    Με εκτίμηση,

                                                                              Μαρία   Β.  Αντωνίου