Μήνυμα της Μαρίας Αντωνίου για την Ημέρα Εθνικής Μνήμης Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος.

Στις 9 του Σεπτέμβρη του 1922 ο κεμαλικός στρατός έμπαινε στην Σμύρνη. Σε όλη τη Μικρά Ασία διαδραματίζονταν σκηνές φρίκης.

Η μικρασιατική καταστροφή ακόμη πονάει.

Είναι ένα “τραύμα” που ακόμη είναι ανοιχτό.

Τα όσα έκαναν οι ορδές του Κεμάλ όχι μόνο στη προκυμαία

της Σμύρνης, αλλά όπου κι αν βρήκαν Έλληνα είναι δύσκολο να περιγραφούν με λόγια, ακόμη και με εικόνες. Οι σφαγές που έγιναν δεν μπορούν να χωρέσουν στον ανθρώπινο νου! 

Πολλοί, ακόμη κι εδώ στην Ελλάδα, έσπευσαν κατά καιρούς να... στρογγυλέψουν τα όσα έγιναν εκείνες τις ημέρες του 1922 από τις κεμαλικές ορδές. Φθάσαμε να διαβάσουμε για τον... «συνωστισμό» στη προκυμαία της Σμύρνης. Άλλοι πάλι υιοθέτησαν αφελώς τις απόψεις που ήθελαν και τον Ελληνικό Στρατό να έχει κάνει τα ίδια, την εποχή που κυριαρχούσε στη περιοχή. Πρόκειται για παραχάραξη της ιστορίας, που προφανώς γίνεται συνειδητά.

Θεωρώντας ότι η μνήμη ενός λαού αποτελεί τον κεντρικό άξονα της ύπαρξής του, συνεχίζουμε να θυμόμαστε, τιμώντας έτσι όσους έχασαν την ζωή τους ή ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους, μόνο και μόνο επειδή ήταν Έλληνες χριστιανοί.